ختنه از کجا آمده است؟

نوزاد پسر به صورت طبیعی در انتهای آلت تناسلی (کلاهک آلت) خود یک بافت کشسان دارد که سر آلت (گلنس یا Glans) در آن قرار می‌گیرد. به این بافت پوست ختنه‌گاه یا پیش‌پوست (Prepuce or Foreskin) می‌گویند. این بافت دارای دو لایه پوستی و مخاطی است و در زمان نوزادی به صورت کامل به کلاهک یا آلت چسبیده است. پیش‌پوست معمولاً تا زمان بلوغ به طور کامل جدا می‌شود و می‌توان آن را به عقب برگرداند. جراحی برداشتن پیش‌پوست ختنه (Circumcision) نام دارد.

در مورد علت پیدایش این عمل توافق نظر وجود ندارد اما می‌دانیم که سابقه‌ی چند هزار ساله دارد به صورتی که قدیمی‌ترین مومیایی مصری (۱۳۰۰ سال قبل از میلاد) نیز ختنه شده بوده است. نقاشی و دیوارنگاره‌های مصری نشان می‌دهد که این جراحی از هزاران سال قبل از میلاد مسیح انجام می‌شده است. توصیه به انجام دادن ختنه در ادیان ابراهیمی (یهودیت، مسیحیت و اسلام) وجود دارد.

از نظر علمی فواید زیادی برای انجام ختنه ذکر شده است، مانند بهداشت بهتر، کاهش احتمال عفونت ادراری، کاهش ریسک انتقال بیماری‌های مقاربتی (ایدز، هپاتیت و سایر بیماری‌های جنسی)، جلوگیری از بیماری‌های آلت. متأسفانه به‌اشتباه بین مردم این تصور به وجود آمده است که این جراحی ممکن است باعث بروز اختلال جنسی مانند زودانزالی شود؛ اما در مطالعه‌های گسترده‌ای که انجام شد رابطه‌ای بین این عمل و هیچ نوع اختلال جنسی یافت نشد. به بیان دیگر ختنه صحیح باعث زودانزالی، کاهش لذت جنسی، کوتاهی آلت و یا ناباروری نمی‌شود.

درگذشته از وسایل ساده برای انجام این جراحی استفاده می‌شد؛ اما با پیشرفت علم وسایل جدید و تخصصی برای این کار به وجود آمد. در حال حاضر روش‌های ختنه به چهار دسته کلی تقسیم می‌شوند. نمی‌توان یک روش را به عنوان روش برتر برگزید؛ اما ختنه با حلقه (Plastibell) شایع‌ترین روش در ایران است. هرچند در طی چند سال اخیر وسایل تخصصی‌تر مانند کلامپ نقره‌ای (کلامپ گومکو یا Gomco Clamp) نیز در ایران استفاده می‌شوند.